วันนี้ผมนำเทคนิคทำฐานหิมะอย่างง่ายๆ มาฝาก เชิญรับชมได้เลย...
(รูปเรียงลำดับซ้ายไปขวา)
1. ใช้โฟมอัดขนาด 3 มม.
2. นำรถมาวางหาขนาดฐาน
3. ร่างแบบฐานด้วยปากกา ขนาดควรจะพอดีกับรถจะสวย
4. แบบที่ร่างเสร็จแล้ว
5. ตัดด้วยมีดโกนในแนวเฉียงเล็กน้อย มีดโกนจะตัดรอยที่เรียบสวย
6. ลองวางรถจริงดูก่อนว่าต้องปรับอะไรอีก
7. เมื่อพอใจรูปทรงแล้วก็ขัดด้วยกระดาษทรายหยาบ
8. วัสดุทำพื้นหิมะมี ทรายแก้ว กาวลาเท็กซ์ น้ำ
9. ผสมทรายแก้ว กาวลาเท็กซ์ น้ำ
10.ราดบนฐานโฟม ใช้ไม้เกลี่ยให้เสมอกัน จิ้มรอยย่ำหิมะ นำรถมากดเป็นรอยสายพาน
11.เกลี่ยตบแต่ตามรอยสายพาน
12.นำเศษไม้กวาดสั้นๆ มาปักตบแต่ง ทิ้งทั้งหมดไว้จนแห้งค่อยพ่นเคลือบ
ห่างหายไปนาน ก็มาเขียนซะหน่อย เบื่อๆ อยากๆ ตามภาษาผมละครับ จริงแล้วงานเกี่ยวกับโมเดลก็มีมาก มีงานดีๆ ออกมาหลายชิ้น ทั้งงานสร้างใหม่หมด ขึ้นแบบปั้นใหม่ ดัดแปลงมหาโหด ฯลฯ ครับแต่อุบไว้ก่อนไม่โชว์(ฮา)
ปีนี้ก็เป็นปีที่ไม่ค่อยจะดีของชาวโมสเกลเลย มีข่าวที่ทำให้วงการหดตัวหลายกรณี แต่ก็อย่างว่าครับ ใครเจอผมผมก็คงยืนยังเรื่องขาลงของโมเดลเสมอ ผมก็ยังยืนยันเช่นเดิมเหมือนสิบปีที่ผ่านมา ลงแน่นอนและยังไม่ถึงก้นเหวเสียด้วย(ฮา) แต่กลับกันทางฝ่ายกันดั้ม-โรบ็อทกลับเป็นขาขึ้นอย่างน่าอิจฉา ดีวันดีคืนมาตลอด ตอนนี้เด็กใหม่ก็ฝีมือก้าวหน้ามาก คนเล่นอุ่นหนาฝาคั่ง เห็นแล้วผมต้องขอคารวะจากใจกับน้ำจิตมิตรใจชาวหุ่น ที่เกาะตัวกันอย่างเหนียวแน่น (แบบลุยมาทำงานไม่ได้มาขี้โม้กัน)
อันนี้นอกเรื่องหน่อยว่าไปอาทิตย์นี้จะแว่บไปดูหนังป๋าเควนติน ที่สกาล่าซักหน่อย เรียนเชิญผู้กระหายหนังสงครามเชิญชมได้ตามโรงฉายใกล้บ้าน ทำใจไว้ก่อนเลยว่าเป็นหนังตลกแดกตามภาษาผู้กำกับท่านนี้
สุดท้ายขอแสงความยินดี(เกาะกระแสด้วยจ๊ะ) กับพี่อุทิศ เจ้าของรางวัลซีไรต์คนใหม่ด้วย ในฐานะรุ่นน้องร่วมคณะ แกเป็นรุ่นพี่ของผมปีหนึ่ง เป็นคนทำให้ผมรู้จักว่อง คาไว เมื่อ 12 ปีก่อน(แ_งดูโคตรไม่รู้เรื่องในครั้งแรก) และก็เป็นตัวป่วนของคณะที่ชาวจิตรกรรมฯ ในช่วงเวลานั้นต้องจดจำ
สรุปคณะของเราซึ่งสอนคนวาดเขียนปั้นรูป มีนักเขียนรางวัลซีไรท์แล้วถึง 3 คน คือท่านอังคาร อาจารย์วาณิช และพี่ชินเนมอน(อุทิศ)