ได้ทราบข่าวว่าบ็อบ เล็ทเทอร์แมนเสีย ชีวิตในวัย 81 ด้วยโรงมะเร็งปอด เขาคือแรงบันดาลใจให้โมเดลเลอร์น่าจะหลายพันคน ดีไม่ก็เป็นหมื่นคนจากทั่วโลก ผมเป็นคนหนึ่งในนั้นที่ได้ดูผลงานครั้งแรกจากนิตยสารสงคราม เป็นฉาก Bf 109 1/24 ของ Airfix จอดซ่อมในสนาม มีหมู่ตึกรายล้อม มีช่างซ่อมเปิดรังเครื่องยนต์ มีผู้หญิงเหมือนเป็นเจ้าหน้าที่อีกสองคน มีชุดกระโจมไฟป้องกันทางอากาศ อีกมากมายในรายละเอียดที่เขาบรรจงใส่ไป เป็นฉากที่ใหญ่ แม้ในมาตราฐานปัจจุบัน เขาได้ชื่อเป็นเจ้าพ่อฉากใหญ่ เช่นเดียวกับเพื่อนรักของเขาคือหลุยส์ พอร์นูวส์ ผู้ล่วงลับไปก่อนหน้า (คนนี้พี่ตอมชอบ ...พี่ไม่ได้บอกตรงๆ แต่พูดถึงงานบ่อย ในลักษณะยกย่อง)
ตอนที่อ่านน่าจะอยู่ ม.3 ได้ ช่วงนั้นเริ่มเล่นโมเดลจริงจังขึ้น ถึง ม.5 พยายามสร้างได้โอรามาเล็กๆขึ้นมา1-2 ฉากแต่ก็สร้างไม่เสร็จ มาสำเร็จฉากแรกตอน ม.6 ซึ่งฉากโรงจอดเครื่องบิน สตูก้า ขนาด1/48 โดยได้รับอิทธิพลจากเขามาไว้ในใจเต็มๆ วิธีการวางฉากการใส่รายละเอียด...สมัยนั้นอาศัยตัดหน้าสีจากนิตยสารสงครามที่มาใส่แฟ้มเก็บไว้ดู...เรียกว่าดูแล้วก็ดูอีกจนกระดาษเปื่อย มีทั้งเล็ทเทอร์แมนและเวอลินเดน
น่ายินดีเล็กๆฉากนี้ส่งไปประกวดครั้งแรกในชีวิตที่เซ็นทรัล และได้รางวัลที่ 2 จากงาน รางวัลนี้อาจจะเป็นคำสาปก็ได้ที่ทำให้เล่นไม่เลิก
ช่วง ม.ปลายสนิทกับ อ.พินิจ โพธิ์สุข ซึ่งสอนศิลปะของที่โรงเรียน อ.เป็นสมาชิก PMCT และเรียกได้ว่าเป็นเกจิโมเดลคนหนึ่งของยุคนั้น ได้มีโอกาสยืมหนังสือ Super Diorama ของบ็อบ เล็ทเทอร์แมนมาอ่าน เรียกว่าเปิดโลกกันเลย ช่วงนั้นยังได้ยืมอ่าน Fine Scale Modeler ที่อ.ซื้อทุกเดือน
ตอนประกวดเซ็นทรัลในครังนั้นได้รู้จักกับพี่พีรพงษ์ บรรจงแสวง ที่ทำงานกรมประชาสัมพันธ์ แกมีน้ำใจมากแนะนำอะไรหลายอย่างที่ทำให้เกิดความก้าวหน้าในอนาคต...หนึ่งในนั้นแกให้ยืมหนังสือ VP ที่แกเป็นสมาชิกรายปี มาอ่านเป็นปึก ก็เลยได้ดูงานใหม่ๆของเขา ซึ่งมีลงทุกเล่ม เขาน่าจะมีชื่ออยู่ในกองบรรณาธิการฝั่งอเมริกา เวลานั้น VP ตั้งฐานที่เบลเยี่ยม....
วันนี้แว้บเข้าไปค้นข้อมูล ค้นเพจของเขา อ่านคำไว้อาลัย พบอย่างหนึ่งว่าญาติของเขาเขียนวาระสุดท้ายไว้อย่างละเอียด เขารู้สึกอย่างไร ต้องต่อสู้กับโรคอย่างไร ส่วนนี้ลองค้นหาอ่านกันดู มุมนี้เคยอ่านอาลัยฝรั่งคนอื่นก็จะคล้ายกันที่บรรยายอย่างกระจ่าง ผิดจากคนไทยตายก็จะไม่ค่อยเขียนหรือพูดถึง เหมือนประสบการที่ไม่อยากเอ่ย
จับความได้ว่าเขาเตรียมใจไว้พอสมควร จริงหลายปีก่อนเขาเคยสู้กับมะเร็งนี้มาแล้ว รักษาหาย(สงบ) มันย้อนกลับมาใหม่ เขาเต็มไปด้วยกำลังใจ เป็นคนทัศนคติเป็นบวก ดูจากการตอบข้อความแฟนเพจ หรือจับความรู้สึกจากงานเขียน โมเดลคือสิ่งเติมเต็มความรู้สึกสำหรับเขาและเพื่อนๆที่เล่นโมเดลด้วยกัน ความผูกพันมากกว่าสามสิบปี อ่านไปก็เศร้าเพราะเพื่อนเขาเสียชีวิตไปก่อนหน้าแล้วเกือบหมด ดูดิสเพลย์ส่วนตัวผลงานเพื่อนที่เขาจัดไว้ที่บ้านไม่กี่ปีนี้ ดูข้อ ความเขียนไว้อาลัยไว้ในตู้ มันรู้สึกท่วมท้นถึงความผูกพัน
เขาเป็นตำรวจที่รักษาหน้าที่ เป็นนักธุรกิจที่ดี เป็นเพื่อนที่มีน้ำใจ (ได้อ่านจากพวกฝรั่งที่กล่าวถึงหลายปีมาแล้ว) เขารักภรรยามาก และเป็นโมเดลเลอร์ที่เปี่ยมคุณภาพ ทั้งการ planing, construction, การใส่รายละเอียด, การให้สี มีเอกลักษณ์ ขอบคุณสำหรับการสร้างสรรค์งานให้กับโลก วันหนึ่งเราจะต้องจากลาจากโลกเช่นกัน แต่คงยากที่เราจะสร้างสรรค์ผลงานได้มากมายและอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยเท่าเขา....Bob Letterman
*อาจารย์พินิจ โพธิ์สุข เรียนจบจากเพาะช่างและไปเรียนต่อด้านศิลปศึกษาที่อเมริกา เริ่มทำโมเดลที่นั้นซึ่งเป็นยุคบูมโมเดลของอเมริกา เกษียณจากโรงเรียนสาธิตเกษตร ประมาณปี 2540 ปัจจุบันยังแข็งแรงและทำโมเดลเป็นงานอดิเรกเช่นเดิม
**พี่พีรพงษ์ บรรจงแสวง บ้านเดิมอยู่เสนานิคมอยู่ห่างบ้านผมน่าจะแค่ 1-2 กม. ปัจจุบันเกษียณจากกรมประชาสัมพันธ์แล้ว ข่าวหลังสุดทราบว่าเปิดร้านโมเดลอยู่ที่ชลบุรี
ข้อมูลเขียนผิดพลาดประการใดกราบขออภัยด้วย ตอนนี้เป็นแบบคิดขึ้นก็เขียนแล้วโพสต์เลย เดี๋ยวค่อยตามเก็บความเรียบร้อยอีกทีหนึ่ง 🙏
